Afgelopen periode had ik binnen 24 uur ineens twee intake gesprekken. Ik geloof niet dat ik ooit groter verschillen tussen woningen heb gezien, en dat bracht me bijna in verwarring.
De eerste woning werd bewoond door iemand die problematisch verzamelt. Of er daadwerkelijk sprake is van hoarding kan ik niet zeggen omdat wij als professional organizers geen diagnose kunnen en mogen stellen. Ik vermoed van wel, maar dat moet worden vastgesteld door een psychiater. De woning was gevaarlijk vol, erg stoffig en nauwelijks begaanbaar. De bewoner was erg slecht ter been en kon alleen voetje voor voetje door de woning navigeren, iets dat ik ook moest doen omdat de vloeren zo vol lagen. Een groot deel van de woonruimte kon niet naar wens gebruikt worden en de bewoner was niet in staat dit probleem zelf op te lossen of zelfs maar te erkennen als een probleem. Op zolder lagen volgens hem nog "allemaal goede spullen" die uitgezocht moesten worden. Veel wat ik daar zag, was beschadigd, stuk of anderszins onbruikbaar geworden door jarenlang onzorgvuldig bewaren. Maar toch, voor de bewoner waren het nog goede spullen.
De tweede woning was een pláátje. Opgeruimd, fris en liefdevol ingericht met mooie en dierbare spullen. Over elk hoekje leek nagedacht, alles was zo geplaatst dat het tot zijn recht kwam en het hele huis straalde een warme huiselijke sfeer uit. Eerlijk gezegd: ik had er zó willen wonen. Toch zei de bewoner van dit huis op een gegeven moment: "wat moet ik toch met al die zooi als ik ga verhuizen?"
Snap je dat ik in de war raakte? In de ene woning was het een bijna onvoorstelbare wanorde en daar werd gesproken over de mooie spullen die verloren en verlaten op zolder lagen. Het andere huis was goed onderhouden met mooie spullen, en daar werd gesproken over "zooi".
Wat je als professional organizer zelf ziet in een woning en in spullen, hoe professioneel en neutraal je je ook op stelt, kan zo totaal anders zijn dan wat de bewoners zelf ervaren. Het is daarom ontzettend belangrijk dat je luistert naar je klant. Wat is hún hulpvraag, op welke manier ga je met spullen, maar ook met taal om?
In beide woning praatte ik over spullen, bezittingen, eigendommen, omdat de eigenaren het zo zien. Sowieso gebruik ik geen negatieve woorden voor spullen. Bij problematisch verzamelaars doe ik dat niet omdat het voor hen ook echt schatten kunnen zijn en het getuigt van weinig respect als ik die spullen dan als troep of zooi aanduid. En als welke andere cliënt dan ook het over "zooi" heeft, gebruik ik dat woord zelf nooit. Omdat het geen zooi is. Het woord "zooi" wordt door hen gebruikt om onmacht of frustratie of angst voor een grote klus aan te duiden. Als ik dan als organizer hetzelfde woord zou gebruiken, is dat respectloos, maar ook geen juiste conclusie van het probleem.
Maar verwarrend was het wel!