Yourganize Blog

Onlangs werd ik voor advies gebeld door een collega-organizer die met een probleem worstelt. Een van haar klanten vertoont zeer ernstig hoarding gedrag en staat op het punt voor de derde keer ontruimd te worden. Hoewel ik uit haar verhaal begreep dat er echt voortgang is geboekt, blijft de woonsituatie nog steeds bijzonder brandgevaarlijk, er is geen stromend water of riolering meer en er spelen vermoedelijk psychiatrische stoornissen een rol. De verhuurder is het beu, er moet ontruimd of verhuisd worden.

Ik heb wel vaker geschreven over het zinloze van alleen de spullen aanpakken, omdat niet de spullen, maar de onderliggende oorzaak het probleem vormt. Spullen weghalen bij een ontruiming zorgt voor een "gat" dat door de cliënt meestal zo snel mogelijk weer gevuld wordt. Dat is tenslotte een bekende situatie, het voelt veilig of hij weet/kan gewoon niet anders. Geen onwil, maar onmacht.

Mijn collega zat met haar handen in het haar. Zelfs een betrokken professional uit de geestelijke gezondheidszorg had geen idee van de werkelijke omvang van de problemen. En "dus" voelde mijn collega zich genoodzaakt te blijven werken met deze cliënt "want als ik niet meer ga, is er niemand meer die zich iets van hem aantrekt." Het probleem groeit haar letterlijk en figuurlijk boven het hoofd.

Nog afgezien van een gehanteerd uurtarief dat het niveau van vakkenvullen door een tiener niet overstijgt, stapt deze collega met open ogen in een levensgrote valkuil. Ze maakt zichzelf tot redder. Haar werk is niet meer dienstverlenen of hulpverlenen, maar redden-wat-er-te-redden-valt bij een klant die te weinig inzicht heeft in zijn gedrag en de gevolgen en daarmee ook te weinig bijdrage levert aan de oplossing van zijn probleem. Daarmee laadt mijn collega een onevenredig zware last op haar schouders. Ze gaf ook wel toe dat het eigenlijk háár probleem aan het worden was.

Loyaliteit naar je klant is mooi. En een keer een stap extra zetten is natuurlijk prima. Maar in je eentje werken in zulke moeilijke en gevaarlijke omstandigheden, tegen een salaris dat geen recht doet aan je inspanning, is geen gezonde situatie. Niet voor de organizer, maar ook niet voor de klant. Ik hoop dat ze met mijn adviezen voortgang boekt en andere paden gaat bewandelen. Want de passie voor het vak en de klanten is zeker aanwezig. Nu nog een portie gezond en zakelijk denken erbij!

You have no rights to post comments