Yourganize Blog
De tijd stilzetten
Mart heeft een bijzondere relatie met "tijd". Zijn huis ziet er bijvoorbeeld uit alsof de tijd is blijven stilstaan in de jaren 50. Er staan en hangen minstens 200 klokken en wekkers in huis, die natuurlijk niet allemaal gelijk lopen. Ik vertrouw in elk geval altijd op de klok in mijn gsm als ik wil weten hoe laat het is. En hij heeft ook overal wandkalenders hangen en agenda's liggen. Met plaatjes, zonder plaatjes, volgeschreven of helemaal leeg.
Ik werk al jaren met Mart, dus ik weet inmiddels ook wel dat er nooit iets van weg mag. Ook al is een klok kapot gevallen, ook al is er een kop thee over een kalender gegaan, er gaat niets weg.
Tot afgelopen week. Mart was ziek geweest en had nog weinig energie. Tóch wilde hij wel iets aanpakken, dus we vertrokken naar de voorkamer op de eerste verdieping. Daar stond volgens hem nog wel een bak of doos om uit te zoeken. Eerlijk gezegd: er staan wel tientallen dozen ;-). En Mart pakte een bak met daarin allemaal wandkalenders en agenda's. Hij bladerde door een exemplaar met mooie tekeningen, en ik pakte een andere. Als er al aantekeningen in stonden, hadden die jaren na dato geen enkele betekenis meer. En het wonder gebeurde: Mart vond het goed dat ik door alle kalenders bladerde (wel bladzijde voor bladzijde) en de bladen met telefoonnummers eruit scheurde. De rest van de kalender mocht dan weg. Een hele emmer vol kalenders ging naar het oud papier. Hij durfde te vertrouwen op mijn grondigheid, wat óók alweer een stap was.
Toen waren de agenda's aan de beurt. Een hele stapel lege, gratis agenda's van de Rabobank, vanaf het jaar 1982. Je moet weten dat Mart heel zuinig is. Dus een ongebruikte agenda uit 1982 kan best in een ander jaar gebruikt worden als 16 maart bijvoorbeeld weer op een woensdag valt. We keken alle agenda's na, maakten een keuze tussen ringband-agenda's en andere, keken naar weekindeling, gooiden nog het een en ander bij het oud papier, en gingen toen uitzoeken in welk toekomstig jaar de lege agenda's gebruikt kunnen worden. Laat ik het zo zeggen: hij hoeft tot 2029 geen nieuwe meer te kopen. En man, wat was ik trots op Mart, op de overwinningen die hij op zichzelf boekte die middag.
Mart is een problematische verzamelaar. Zijn huis zal er nooit uitzien als een plaatje uit een woontijdschrift. Dat hoeft ook niet. Succes is niet altijd een compleet opgeruimd huis. Succes komt veel vaker in heel kleine stapjes. Daar getuige van mogen zijn, is een voorrecht. We hadden bij het afscheid allebei een grote glimlach op ons gezicht.
Garderobekast, van klein naar groot
Toen wij in december 1998 verhuisden van een flat in Weesp naar ons eerste eigen huis in Eindhoven, ging er van alles mee. Behalve die gammele kledingkasten die wij vanuit ons nog-eerdere-huis in Zwolle hadden meegenomen. Typische huurwoningkasten: je kunt ze twee keer verhuizen en daarna storten ze in elkaar. Je kunt ze hooguit helemaal vastschroeven, maar daarna krijg je ze niet meer door een deuropening.
Er moest in Eindhoven dus wat nieuws komen, en gelukkig hadden we al snel een leuke hangkast en bijbehorende ladekast gevonden. Ze voldeden prima, en omdat mijn man en ik allebei niet zo'n shoppers zijn, hing er ook niet zo heel veel in. Ik vertelde op trainingen en lezingen vaak dat wij samen één hangkast hadden, die in totaal slechts 110 cm breed was. De seizoenskleding hing op zolder, of zat in witte dozen boven op de kast. Ik zag monden opvallen van luisteraars die in hun eentje al drie dubbeldeurskasten hadden gevuld met kleding. Maar hé, ieder zijn ding!
Maar zo langzamerhand werd het tóch wat te krap. ik baalde ervan als de gestreken overhemden van mijn man zo dicht op elkaar kwamen te hangen dat ze direct weer kreukelden. En dan had ik ze nog niet eens zelf gestreken ;-) Of dat ik vooral in de winter net te weinig ruimte had om jasjes en truien op te hangen of te leggen. We gingen vorig jaar dus op zoek naar een nieuwe kast.
En dat was moeilijk zeg! Ons plafond is net te laag om een standaard maat van 236 cm te plaatsen. Hij zou er misschien nét kunnen staan, maar je kunt hem niet opbouwen. Kasten van 200 cm hoog waren te laag, daar schoten we qua ruimte niets mee op. Er zijn zaken waar je zelf een kast kunt samenstellen. We waren daar op een zaterdagmiddag gezellig op de computer aan het puzzelen. Het zag er best goed uit, tot we probeerden deuren toe te voegen. Die pasten dus voor geen meter! Er bleef zelfs een hele spleet over waar geen deur op paste! Je keek zo van de buitenkant op de planken. Raar hoor.
Een grote meubelzaak in een dorp verderop had precies staan wat we wilden. Superstrakke lijnen, zodat we meer visuele rust op de slaapkamer hadden. Van vloer tot bijna plafond en 180 cm breed. Dat is nog eens een berg ruimte erbij!!! Geen dozen meer óp de kast, geen haken meer waar kleren aan de buitenkant hingen. Strak, écht hout en kei-mooi. We bestelden, en toen begon het grote wachten. Twáálf weken rekenden ze ervoor. Maar vrijdag a.s. is het eindelijk zo ver. Ik heb de oude kast zojuist helemaal leeg gehaald. Vanavond breken we hem af, want de komende dagen hebben we daar geen tijd meer voor.
En vrijdag? Dan heb ik vrij. Als de kastenbouwers weg zijn, ga ik op mijn gemak alles terug hangen en schuiven. Organizer spelen in mijn eigen huis! Misschien nog wat bakken of hangers erbij kopen, zodat alles precies wordt zoals ik het nu voor me zie. Heb er nu al zin in. Hieronder zie je de oude kast, ik zal komend weekend een foto ernaast zetten van de nieuwe kast.
