Gisteren had ik voor mezelf, net als een poosje geleden, een schermvrije dag ingepland. Geen smartphone (ik geef toe: ben beetje te gehecht aan dat ding), geen pc, geen tv, geen WII. De vorige keer was het geweldig. Mijn hele gezin deed vrijwillig mee, en we hebben een hartstikke leuke dag gehad. Veel gekletst, veel samen gedaan, lekker met hobbies bezig geweest en veel naar buiten.
Gisteren was ik de enige. En hoewel ik de ochtend prima doorkwam, met lezen, quilten en een beetje opruimen hier en daar, ging het later in de middag toch niet zo lekker. Zoon was bezig met een muziek-site, dochter zat een WII spelletje te doen, mijn man zocht iets op op internet. En ik was mijn hobby na een paar uur wel beu eigenlijk. We zijn nog wel een eind gaan fietsen, maar toch zat het me niet lekker. En dat lag echt alleen aan mij. Aan het eind van de middag heb ik het opgegeven, pakte mijn tablet erbij en ben een beetje gaan browsen. Alleen Facebook heb ik niet geopend, en dat was al een hele prestatie.
Wat heb ik dus ontdekt? Dat schermvrije dagen heerlijk zijn als je het met z'n allen doet. Of als je weg gaat. Of op vakantie. Maar thuis, en dan in je eentje stug volhouden omdat je het je hebt voorgenomen: dat werkt voor mij niet. Het experiment is dus eigenlijk niet mislukt, zoals de titel van deze blog doet vermoeden. Ik heb gewoon ontdekt wat wél en wat niet werkt. En dat is ook prima. Volgende keer beter.
Reacties
RSS lijst met reacties op dit artikel