"Iiiieeeeuuuuwwwww". Gisteren kwam ik al een enorme behaarde spin tegen in de schuur" zegt cliënt Karin, "die heb ik laten zitten, want hij deed niks en ik vond het ook wel zielig voor zijn partner, want die grote spinnen zijn toch altijd met z'n tweeën?" Ik zeg niks. Ben zelf als de dood voor grote spinnen, en als Karin ze in haar schuur heeft gezien, krijg je mij daar niet gauw naar binnen.
Karin haalt twee bananendozen uit de schuur, met schichtige blikken om zich heen kijkend. "Wat nou als die spin in deze doos gekropen is?" Ze legt in de woonkamer een paar slappe schoenen klaar om meteen te meppen als er iets beweegt. Gelukkig, geen signalen van spinnen, maar wel bewijs van muizen-activiteit. Bijna alle papieren in de dozen zijn kapotgebeten en er stijgt een tamelijk penetrante muizen-pies-lucht op. Kuchend zeg ik dat ze niet teveel met de papieren moet wapperen, ik hoor de keutels door de doos rollen. Griezelend trekt ze een voor een de tijdschriften en het oude schoolwerk tevoorschijn. Bijna alles gaat weg, het is niet alleen 'geschiedenis' voor haar, het is vooral erg vies en kapot.
In de tweede doos zien we nog complete muizenholletjes van stukgevreten werkstukken en tijdschriften. De snippers zijn blijkbaar prettig om in te overwinteren in de schuur. Na afloop van het werk staan we samen onze handen te schrobben onder de kraan in de keuken.
Eén voordeel van Karin's schuurbewoners: mijn papiervernietiger hoefde niet uit de tas vandaag, de muizen hadden het werk grondig genoeg gedaan!