Elke week laten wij onze boodschappen bezorgen. Dat is voor ons praktisch: ik hoef de boodschappen alleen maar uit de kratten te halen en in de kast te zetten. Haal ik mijn boodschappen in de winkel, dan moeten ze van het schap in de kar, van de kar op de loopband, terug in de (tassen in de) winkelkar, in de auto getild en naar binnen gedragen en opgeruimd. Zo heb ik elk ding al snel zes keer in mijn handen gehad of getild, en met fibromyalgie is dat best een zware belasting.
Er zit nóg een voordeel aan online winkelen voor mij: ik kom minder in de verleiding om allerlei lekkers mee te nemen dat niet op het lijstje staat. Sinds vorig jaar bij mij diabetes 2 werd vastgesteld, is het nóg belangrijker om gezond te eten. Online boodschappen doen stelt mij niet bloot aan allerlei geuren en prikkels, waardoor ik zou kunnen bezwijken en verkeerde dingen meeneem. De geest is wel sterk, maar de rest niet altijd. Ik heb ook een standaard boodschappenlijst die ik naloop bij het bestellen, en daar staan géén koekjes, chips of chocola op. Ook die standaardlijst helpt me om verstandige keuzes te maken.
Omdat ik evengoed maar een mens ben, belandt er toch wel eens wat lekkers in mijn virtuele boodschappenkarretje. Dat is geen probleem, als ik maar zorg dat ik dat lekkers er ook weer uitgooi vóór ik de bestelling definitief maak. Er is namelijk een moment waarop je niets meer kunt wijzigen aan je boodschappen. Tot die tijd gooi ik onbekommerd chips of chocola in mijn karretje, en haal ze er op een later moment weer uit. Als ik voel dat ik dat lastig ga vinden, vraag ik of mijn jongste de lijst even na wil lopen en er de "gevaarlijke" zaken uitgooit. De dingen die hij lekker vindt en die ik voor hem bestel (droge worstjes of koreaanse noodlesoep), vind ik echt niet te eten, dus dan is er geen risico dat ik me aan zijn lekkers vergrijp.
Zo had ik ook mijn paasboodschappen al besteld voor komend weekend. Dit keer wél met chocolade eitjes en twee chocolade paashazen. Zo groot als onze kinderen zijn, 17 en bijna 25, vind ik het nog te leuk om dat over te slaan. Met opzet had ik de rest van de chocola beperkt gehouden: één zakje met melkchocolade eitjes, en een nog kleiner zakje met iets crispy-achtigs en framboos.Verder veel verse groenten en fruit, salades, vis en gezonde hapjes bij de borrel. Daar kwam ik goed mee weg, dacht ik.
Tot vanmorgen onze allerliefste huishoudelijke hulp binnenwandelde, met een reusachtige zak met lekkers: chocolade eitjes, toffees, en heerlijke zelfgebakken koekjes. Dat doet ze elk jaar met Pasen en Kerst. Ik heb er maar om gelachen, en in gedachten een keer diep gezucht.