Mart heeft een bijzondere relatie met "tijd". Zijn huis ziet er bijvoorbeeld uit alsof de tijd is blijven stilstaan in de jaren 50. Er staan en hangen minstens 200 klokken en wekkers in huis, die natuurlijk niet allemaal gelijk lopen. Ik vertrouw in elk geval altijd op de klok in mijn gsm als ik wil weten hoe laat het is. En hij heeft ook overal wandkalenders hangen en agenda's liggen. Met plaatjes, zonder plaatjes, volgeschreven of helemaal leeg.
Ik werk al jaren met Mart, dus ik weet inmiddels ook wel dat er nooit iets van weg mag. Ook al is een klok kapot gevallen, ook al is er een kop thee over een kalender gegaan, er gaat niets weg.
Tot afgelopen week. Mart was ziek geweest en had nog weinig energie. Tóch wilde hij wel iets aanpakken, dus we vertrokken naar de voorkamer op de eerste verdieping. Daar stond volgens hem nog wel een bak of doos om uit te zoeken. Eerlijk gezegd: er staan wel tientallen dozen ;-). En Mart pakte een bak met daarin allemaal wandkalenders en agenda's. Hij bladerde door een exemplaar met mooie tekeningen, en ik pakte een andere. Als er al aantekeningen in stonden, hadden die jaren na dato geen enkele betekenis meer. En het wonder gebeurde: Mart vond het goed dat ik door alle kalenders bladerde (wel bladzijde voor bladzijde) en de bladen met telefoonnummers eruit scheurde. De rest van de kalender mocht dan weg. Een hele emmer vol kalenders ging naar het oud papier. Hij durfde te vertrouwen op mijn grondigheid, wat óók alweer een stap was.
Toen waren de agenda's aan de beurt. Een hele stapel lege, gratis agenda's van de Rabobank, vanaf het jaar 1982. Je moet weten dat Mart heel zuinig is. Dus een ongebruikte agenda uit 1982 kan best in een ander jaar gebruikt worden als 16 maart bijvoorbeeld weer op een woensdag valt. We keken alle agenda's na, maakten een keuze tussen ringband-agenda's en andere, keken naar weekindeling, gooiden nog het een en ander bij het oud papier, en gingen toen uitzoeken in welk toekomstig jaar de lege agenda's gebruikt kunnen worden. Laat ik het zo zeggen: hij hoeft tot 2029 geen nieuwe meer te kopen. En man, wat was ik trots op Mart, op de overwinningen die hij op zichzelf boekte die middag.
Mart is een problematische verzamelaar. Zijn huis zal er nooit uitzien als een plaatje uit een woontijdschrift. Dat hoeft ook niet. Succes is niet altijd een compleet opgeruimd huis. Succes komt veel vaker in heel kleine stapjes. Daar getuige van mogen zijn, is een voorrecht. We hadden bij het afscheid allebei een grote glimlach op ons gezicht.
