Yourganize Blog

Op de zolderslaapkamer van "Karin" zit een driekwart-hoog deurtje. Ze noemde het met een weidse titel haar inloopkast, maar toen ik hem de eerste keer zag, was het meer een "ingooi-kast". Alles door elkaar, op elkaar en over elkaar. Je kon er eigenlijk niet in, en de deur ging ook niet echt lekker dicht. Het was maar goed dat er niks ging mankeren aan de cv-ketel, want die was een béétje veel ingebouwd.

Een van de eerste klussen die we samen aanpakten, was haar slaapkamer. Kledingkasten werden uit- en ingeruimd, te repareren kleding kwam in een aparte mand en veel papierwerk werd gesorteerd. De vloer moest leeg, want het was een mengelmoest van kleding en andere spullen. Niet goed voor de kwaliteit van de kleding, en nogal stoffig. Maar aan de inloopkast kwamen we nog niet toe. In de tussentijd kwam er qua gezondheid wat tussen, er werden een paar afspraken afgezegd en verschoven en daarna hadden we ineens een paar dringender klussen. Kortom: ik was al een tijdje niet meer boven geweest.

Dus toen Karin me vanmorgen vroeg of ik nog even naar haar slaapkamer wilde kijken, was ik, eerlijk is eerlijk, op alle mogelijke rampen voorbereid. Ik wist dat ze geschoven had met de meubels, maar wist echt niet wat ik moest verwachten. En ik kreeg kippenvel.

De vloer van de slaapkamer was....leeg! Het bed verplaatst, een rij lage kasten onder de schuine wand, de schoenen netjes op planken, alle kleren in de kast. De inloopkast ging schuil achter een schilderij dat nog opgehangen moest worden, maar toen dat opzij ging en de deur openzwaaide, was het enige dat ik zag een compleet opgeruimd vertrek met nog veel lege planken en kasten, een lege vloer en het was hartstikke schoon.

Zonder het tegen me te zeggen, was ze zelf aan de slag gegaan. In kleine stappen, maar met veel doorzettingsvermogen was het Karin gelukt om een grote, onoverzichtelijke kamer om te toveren in een slaapkamer waar je met plezier naar toe gaat. En dat terwijl ze wel eens zegt: "als jij er bent, kom ik wel aan opruimen toe, maar zonder die stok achter de deur vind ik het erg moeilijk". En daar geloof ik nu dus helemaal niets meer van. Karin: je bent een kanjer!

Plaats reactie